شهر برازجان

مرحوم کربلایی علی خادم مردی متورع و پاکدامن و زاهد بود و علاوه بر اینکه در فنون شاعری سخن پرداز و طبعش در نهایت سلامت و روانی بود؛ مردی فقیه و اهل فضل و کمال بوده و در نجف اشرف نزد اساتید عظام تلمذ نموده و نزد علمای بزرگ آن بلد به تکمیل علوم پرداخته است.وی را دیوانی است حاوی اشعار نغز و پر مغز که متاسفانه به چاپ نرسیده است.

دل تنگ و سینه تنگ و جهان تنگ و کار تنگ

از هر طرف گرفته به ما روزگار تنگ

باروزگار در زد و خوردیم و می زنیم

او سنگ را به شیشه و ما شیشه را به سنگ

--------------------------------------------------

اوف باد به چرخ سفله پرور

 کز گردش او دلم کباب است

هرجا که شقی است می نوازد

هرجا که تقی است در عذاب است

خادم منم و شکایت از چرخ

کاین چرخ به کج رویش باب است

نی با تو چنین جفا نموده

این کج رویش به شیخ و شاب است