شهر برازجان

دریغا از غضنفر ای جوانان *** دریغ از آن دلاور پور دستان

دو صد افسوس از نخلی تناور *** که در خون شقایق شد شناور

دریغا از سواری خسته در راه *** که غلتید از خدنگی گرم و جانکاه

امان از بد گمان و خائن و پست *** که بر رغم قراری می برد دست

فرو گیرند رسم مهربانی *** خیانت پیشگی را آنچنانی

چه میگویی ، غرض عشق است و مردی *** نه کار روبهی و رنگ زردی

دریغ از نخل امیدی که پژمرد *** نفیر تیر داغی جانش افسرد

من از میرزا محمدخان چه گویم *** چسان راه سُترگش را بپویم

درونش داغ تاریخی به بر ، داشت *** هم از دین و وطن، این دو هنر داشت

زحمدانی برآوردی زِرَه ، گرد 1 *** به تنگ خوفناک (( شاه پسرمرد ))2

شهادت داشتی در خون و در پی *** تو رستم بودی و آن کاوس کی

بهار عمر نیکویش خزان زد *** که خصمش تیر ناحق ، ناگهان زد

همه اقطار دشتستان سراسر *** سرود عشق او کردیم از بر

ز نامردی خدنگی بر وی انداخت *** خزانی دروزید و کار و گُل ساخت

سیه رویی ، که قلبش را نشان زد *** نزد بر او ، که بر قلب جهان زد

کنون اُف همراه نفرین بر او باد *** که فرعونیست در چنگال ، اوتاد 3

بدشت آن شقایق های پرپر *** بخواب آسوده خود، تا روز محشر

بپوید راه گلگون تو (نامی)

اگر از کوثرت نوشیم جامی

شاعر : اسماعیل شهرسبزی(نامی)

***************************************************

1-اسم یکی از اسب های غضنفر و نام دو اسب دیگر وی ، شبدیز و مروارید بوده است.

2-امام زاده شاه پسر مرد محل دفن غضنفر می باشد.

3-اوتاد جمع وتد=در فارسی به معنای میخ است.