شهر برازجان

نه! هیچ چیز از سرجایش تکان نخورد

بغض شکست خورده ی من را دهان نخورد

حالم بداست باتوام! ای عشق دیرسال

باور بکن لبم به لب استکان نخورد

بی تو جهان به راه خودش می رود رفیق!

اصلا مسیر من به مسیر جهان نخورد

ازخوشه های تازه ی انگور چشم هام

اومزه مزه کرد ولی ان چنان نخورد..

من زنده رود خسته ام ، اندوهگین وخشک

اندوه وغصه های مرا اصفهان نخورد

دنیای نامساعدمان تنگ بود وتنگ

این کفش های کهنه به پاهایمان نخورد..

گنجشک ها عبوس نشستند روی بام....

نه هیچ چیز از سر جایش تکان نخورد...

فرخنده استادزاده