پنگِ ُ سیس
ری بوُر گُرد کبکاوی بُن باغ
تِکِ وتینا نشستی پنگِّ سیسی
نظر انداخت اطرافش وُخوُ دید
نمنده غیر خُوش یه دون ِریسی
وطعنه گفت پنگ سیس پُی مُخ
تو که سر تا وپا اطوار و فیسی
تو که از ریشه تاپازرد وبَردل
وُ اُ گاوندسرمس وخُلیسی
تو فصل بودهون پلکنده بیدی
خوته تو آرده می کاسه لیسی
کمی بعدش تو شوُیارون و گرما
هوابو میزدی ده تا وبیسی
گمون کردی که تا فصل زمستون
بچه بارل هسن سی تو انیسی؟
*****
الا ای باغبُونِ پیر ِغرچه
تو که هم نوکرِ خُوت هم رییسی
بگو از قولِ موسی مُخ بُرِ باغ
چطوُیادت وُمانل هیچ ُ نیسی
بُریدی پنگلِ آواده ری هم
سی محض ِلقمه چرب وچلیسی
وُ ما که چیشلت اُفتاد ، گفتی
پسِ مرگت بره ،اِی پنگ ِسیسی!
"گزگزوک "15/7/1392
پی نوشت :
پنگ سیس:خوشه نارس از لحاظ شکل ثمر خرما،ُ
به دلیل آفت یا قابلیت رشدوعوامل دیگر
ریس :خوشه
پازرد:بیخ شاخه نخل
بَردل :برگ دل- برگهای میان یا قبه نخل
گاوند:گاوبند،آبگیر وبرکه نخل
خلیس:خیس وآبدیده،تر
بو دهون:فصل گرد افشانی
شُو یارون:فصل حرث ونشاندن ثمربروی شاخه
آرده: گرده درخت نر
هوابو:گرده گرفتن از هوا وکنایه از ثمر نو رسیده
پیر غرچه :پیر شکسته
مخُ بُر :کارگر حرث کار نخل
موضوعات مرتبط: اشعار و ابیات
برچسب‌ها: شعر محلی پنگِ ُ سیس , شهر برازجان , شعر محلی , شعر با لهجه لری
تاريخ : چهارشنبه هفدهم مهر ۱۳۹۲ | 22:52 | نویسنده : الف.م |
