شهر برازجان

زنی، اما بلندایی شبیه گیسکان داری
جنوبی زاده ای و عزتی در هر مکان داری
تو بر پیشانیت نقش غرور پارسی خورده
و بر بازوی فرزندان خود این را نشان داری
دلی در بین نخلستان و طرحی از شب و دریا
هوای بیستون با تو، سری در بی کران داری
برایت دامنی از یک تمدن دوخت ایرانم
که از پروین و سیمین یادگاری در جهان داری
بلندی طبع تو آوازه ی  البرز می ماند  
اگر با هر کلام خود  فروغی در میان داری
به یک دستت اگر گهواره دنیاست مغروری
که در آغوش طفل عاشقی ها  را جوان داری
کمان، ابروان تو نشان از ارش فرداست
که درک دختر امروز و سعی مادران داری
زنی ، اما برای کل زدن هایت چه دلتنگم
سکوت لرده نه ، که خود جهانی در زبان داری
اگر چه عرصه ی دنیا برایت تنگ می باشد
سری بر خاکدان ، اما دلی در آسمان داری.  

*کوه گیسکان: بلند ترین و با شکوه ترین کوه در مشرق برازجان واقع شده

شاعر: فریبا جلالیان

فایز نوشته


کنـارم رقـص پـیراهـن گـرفتـه

چه سوز وسازها در من گرفته

تکـانـده دامـنـش را در خیـالـم

اتـاقــم بــوی اویـشـن گـرفـتـه



خیالی رو به رویم می کند گل

سـپـیـد آرزویـم مـی کنـد گــل

به گل چیدن اگر امشب بیـایی

دوبیتی در گـلویم می کنـد گـل



به قدر چشمهایت حرف دارم

به گوش آشنایت حرف دارم

شبی بگذار سربرشانه ی من

که یک دنیا برایت حرف دارم

"شاعر : فریبا جلالیان"

سر و جون نات میلم تا صو اوو

مو دس هی می کشم بو می کنم بو

گلی سر جات میلم تا صو اوو

شاعر: فریبا جلالیان

برای خواندن اشعار خانم جلالیان به ادامه مطلب رجوع کنید