هی بادنگون
هِی بادِنگون گوش کُه مُو پُی تُنُم
لا مُروَت سِرِ تِه واگردَن مُنُم
دک بزه ای خو نه ظلمت خراو
مِی کجا می خِی برِی با ای شتاو
مِی نمیشناسی مُنُم ای بیوفا
شاید ز ما رفته یادت نانها
هم مُنُم که پی تو بیدُم مِثِ کُکا
روزوُ شُو از تُو نِویمیدُم جدا
هم مُنُم کِه ای نِبیدت در حضور
تیکه می رفت از گُلیم دومَن وُزور
هر زمونی سفره مون وِیمی دراز
صدر مجلس می نشُندیمت وُناز
ادامه شعر و معنی کلمات در ادامه مطلب
.
موضوعات مرتبط: اشعار و ابیات
برچسب‌ها: شعر محلی برازجان , شعر محلی برازجانی , شعر محلی , شعر دشتستانی
ادامه مطلب
تاريخ : پنجشنبه بیست و هشتم دی ۱۳۹۱ | 21:17 | نویسنده : الف.م |
